Inmiddels zijn mijn jongens groot. Drie van de vier zijn volwassen en de jongste is ook al zestien. Het leven als vrouw tussen de mannen wordt er echter echt niet minder om. Sterker nog: het is ontzettend leuk! Ieder kind (eh...man) heeft zijn eigen karakter, zijn eigen ideeën en ze laten allemaal op hun eigen manier zien hoe jij in hun leven past. Leuke gesprekken, plagerijtjes en dan opeens een stel sterke armen om je heen... Maar daarmee komen we dus ook meteen op het volgende punt: loslaten!
 |
| Afbeelding van StockSnap via Pixabay |
Loslaten
Je kind loslaten, of het nu een jongen of een meisje is, is moeilijk. Natuurlijk is dat een proces wat je niet van de één op de andere dag hoeft te doen. Gelukkig maar. Loslaten begint al op jonge leeftijd. Iedere keer weer een stukje verder. Het begint eigenlijk al als je gewend was om borstvoeding te geven en er opeens een ander je baby de fles geeft... Je kind naar school: opeens is de juf ook belangrijk geworden. En steeds meer stapjes worden genomen. Het ene stapje zal je zelf bewuster meemaken als een loslaatmomentje dan het andere, maar ze zijn er zo vaak!
 |
| Afbeelding van Tammy Cuff via Pixabay |
Einde van de schooltijd
En dan volgt het einde van de studietijd. Het begin van een heel nieuw tijdperk. Gaat je kind werken, een jaartje backpacken in Azië of misschien wel op zoek naar een eigen woning! Loslaten gaat hele andere vormen aannemen!
 |
| Afbeelding van Michelle Maria via Pixabay |
Het huis uit
Dan komt de grootste stap. Als je kind tijdens de studie tenminste nog niet al een eigen woonplek heeft gevonden. Je kind vliegt nu dan echt uit. Maar betekent dat dat jij als moeder dus onmisbaar bent? Natuurlijk niet! Je kind mag zijn eigen weg nu helemaal gevonden hebben, het heeft op zijn tijd gewoon jouw oren nog nodig om tegenaan te kletsen, jouw armen om hem heen als hij getroost wil worden of gewoon een gezellig kopje thee... Als ze dan thuiskomen, is het lekker bijkletsen en gezellig bomen over verschillende onderwerpen. En wat je dan als moeder stiekem doet? Je kind bewonderen en zachtjes jezelf bekennen dat je apetrots bent op die kanjer van je!
Reacties
Een reactie posten